Iedere manager, directeur of HR-professional stelt zich op een gegeven moment die vraag: hoe krijg ik mijn mensen productiever? Maar zelden wordt de échte vraag gesteld: waarom wil ik dat eigenlijk? Want daar begint het verschil tussen duurzame groei en doodlopende druk.

Laten we eerlijk zijn: in veel organisaties is 'productiviteit verhogen' een gecamoufleerde poging om meer rendement te halen uit hetzelfde aantal FTE’s, zonder dat iemand zich afvraagt wat de impact is op motivatie, werkgeluk of creativiteit. Klinkt als een slimme businesscase. Totdat mensen beginnen uit te vallen, teams niet meer leren, en innovatie stagneert.

Medewerkers productiever maken is geen doel.
Het is een middel. En het werkt alleen als het ingebed is in iets groters: zingeving, autonomie, onderling vertrouwen, ruimte om fouten te maken, en duidelijke kaders om successen te behalen.

Productiviteit zonder context is gevaarlijk. Je kunt medewerkers trainen om sneller te werken, minder te mailen en effectiever te vergaderen. Maar als ze elke dag taken uitvoeren die ze zelf zinloos vinden, raak je ze toch kwijt – fysiek of mentaal.

“De vraag moet dus niet zijn: hoe worden mijn mensen productiever? Maar: hoe zorg ik dat mensen zélf willen bijdragen aan iets groters?”

En het mooie is: zodra dát lukt – zodra medewerkers zich gehoord, gezien en serieus genomen voelen – komt die productiviteit vanzelf. Omdat ze dan niet alleen werken voor het bedrijf, maar samen met het bedrijf. Ze gaan zelf sturen, zelf verbeteren, en ja: ook sneller, slimmer en met meer impact leveren.

Dus stop met trekken aan productiviteit als het fundament niet klopt. Wil je dat je mensen productiever worden? Begin dan met ze menselijker te behandelen. Dan volgt het resultaat.